تنگی کانال نخاعی یکی از شایع‌ترین علل دردهای شدید کمر و پا، بی‌حسی اندام‌ها و محدودیت حرکتی در میان بیماران میانسال و سالمند است. زمانی‌که این تنگی به مراحل پیشرفته می‌رسد و فشار قابل‌توجهی بر نخاع یا ریشه‌های عصبی وارد می‌کند، گاهی تنها گزینه مؤثر، جراحی تنگی کانال نخاعی است. با این حال، همان‌طور که در بسیاری از مداخلات ستون فقرات دیده می‌شود، این جراحی نیز ممکن است با خطرات، عوارض احتمالی و دوره نقاهت قابل‌توجهی همراه باشد. شناخت دقیق این خطرات برای بیماران و خانواده‌ها یک ضرورت پزشکی است؛ زیرا به گفته American Association of Neurological Surgeons (AANS):
تصمیم‌گیری آگاهانه درباره جراحی ستون فقرات تنها زمانی ممکن است که بیمار از مزایا، محدودیت‌ها و عوارض بالقوه آن اطلاع دقیق داشته باشد.
در این مقاله به‌صورت علمی و بر اساس منابع معتبر توضیح می‌دهیم که خطرات عمل تنگی کانال نخاعی دقیقاً چیست، احتمال بروز آنها چقدر است، چه عواملی ریسک جراحی را افزایش می‌دهند، جراحی چگونه انجام می‌شود، درد و بی‌حسی بعد از عمل تا چه حد طبیعی است، دوره نقاهت چه مدت طول میکشد و چه نشانه‌هایی باید جدی گرفته شود. همچنین بررسی می‌کنیم که چه اقداماتی می‌تواند احتمال بروز عوارض را کاهش دهد.
با مطالعه این مقاله، شما می‌توانید تصمیمی آگاهانه و مطمئن‌تر درباره انتخاب یا عدم انتخاب جراحی اتخاذ کنید.
جراحی تنگی کانال نخاعی چگونه است؟
عمل تنگی کانال نخاعی روشی است که طی آن فضای کانال نخاعی بازتر می‌شود تا فشار از روی ریشه‌های عصبی برداشته شود. این کار معمولاً با برداشتن بخشی از استخوان یا رباط‌های ضخیم‌شده انجام می‌شود و بسته به شدت تنگی، می‌تواند با تثبیت مهره‌ها همراه باشد.
مراحل کلی انجام جراحی
جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و معمولاً بین یک تا سه ساعت طول میکشد. مراحل اصلی شامل:
- ایجاد یک برش کوچک روی ستون فقرات
- کنار زدن عضلات برای دسترسی به کانال نخاعی
- برداشتن استخوان یا بافت‌های اضافی که باعث فشار شده‌اند
- در صورت نیاز، تثبیت مهره‌ها با پیچ و پلاک
این مراحل ممکن است بسته به شرایط بیمار (چاقی، پوکی استخوان، سابقه جراحی قبلی) کمی متفاوت باشد.
انواع روش‌های جراحی
جراح بر اساس محل درگیری (گردنی، کمری، صدری)، شدت تنگی و ساختار ستون فقرات یکی از روش‌های زیر را انتخاب می‌کند:
- لامینکتومی (Laminectomy): شایع‌ترین روش جراحی که طی آن قسمتی از لامینا (استخوان محافظ پشت کانال نخاعی) برداشته می‌شود تا فضای بیشتری برای اعصاب فراهم شود.
- لامینوپلاستی (Laminoplasty): روش ترمیمی که بیشتر در ناحیه گردن استفاده می‌شود. در این روش به جای برداشتن کامل لامینا، فضای کانال با تغییر شکل استخوان بازتر می‌شود.
- فیوژن یا تثبیت مهره‌ها (Spinal Fusion): در مواردی که ناپایداری یا لغزش مهره‌ها وجود دارد، جراح دو یا چند مهره را با پیچ و پلاک به هم متصل می‌کند تا از حرکات مخرب جلوگیری شود.
چه کسانی کاندید مناسب جراحی هستند؟
جراحی زمانی توصیه می‌شود که:
- درد مداوم و ناتوان‌کننده وجود دارد
- درمان‌های غیرجراحی نتیجه نداده‌اند
- ضعف، بی‌حسی یا اختلال راه‌رفتن ایجاد شده
- MRI تنگی شدید کانال را نشان می‌دهد
نقل معتبر:
در صورت وجود علائم عصبی پیشرونده، جراحی می‌تواند از آسیب دائمی جلوگیری کند. __ North American Spine Society
مطالعه بیشتر: شایع‌ترین علائم تنگی کانال نخاعی
آیا عمل تنگی کانال نخاعی خطرناک است؟
جراحی تنگی کانال نخاعی در بیشتر بیماران ایمن و مؤثر است، اما همانند هر جراحی ستون فقرات، می‌تواند با عوارض احتمالی همراه باشد. میزان خطر به عوامل فردی مانند سن، بیماری‌های زمینه‌ای، شدت تنگی و مهارت جراح بستگی دارد. در مجموع، برای بیمارانی که دچار علائم عصبی پیشرونده هستند، فواید جراحی معمولاً بیشتر از خطرات آن است.
عوامل افزایش‌دهنده خطر در عمل تنگی کانال نخاعی
برخی ویژگی‌ها احتمال بروز عوارض را بالا می‌برند، از جمله:
- سن بالای ۶۵ سال
- دیابت، فشارخون بالا یا بیماری قلبی
- پوکی استخوان یا ضعف عضلات پشتیبان ستون فقرات
- چاقی یا اضافه‌وزن قابل‌توجه
- سابقه جراحی قبلی ستون فقرات
- مصرف سیگار (تأثیر مستقیم بر ترمیم بافت‌ها و جوش خوردن استخوان)
طبق توصیه American Academy of Orthopaedic Surgeons (AAOS):
مواردی مانند دیابت کنترل‌نشده و مصرف دخانیات می‌توانند ریسک عوارض جراحی ستون فقرات را افزایش دهند.
بیشتر : علت تکرر ادرار و کمردرد در زنان
خطرات عمومی که ممکن است در همه روش‌های جراحی دیده شود
در تمام انواع جراحی تنگی کانال نخاعی، احتمال بروز برخی عوارض عمومی وجود دارد، مثل:
- عفونت زخم جراحی
- خونریزی و هماتوم (تجمع خون در بافت‌ها یا اندام‌های بدن)
- آسیب بافت نرم اطراف ستون فقرات
- لخته خون در پا (DVT)
- مشکلات بیهوشی، به‌ویژه در افراد با سن بالا
این موارد نادر هستند اما باید قبل از جراحی با بیمار بررسی شوند.
خطرات عمل تنگی کانال نخاعی
خطرات عمل تنگی کانال نخاعی شامل آسیب عصبی، نشت مایع نخاع، عفونت، درد مداوم، بی‌حسی پا، ناپایداری مهره‌ها و عوارض بیهوشی است. بیشتر این عوارض نادر هستند و با انتخاب جراح باتجربه و رعایت مراقبت‌های قبل و بعد از عمل، احتمال وقوع آنها به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.
1. آسیب به ریشه‌های عصبی و بی‌حسی پا
این شایع‌ترین نگرانی بیماران است. در حین جراحی، ریشه‌های عصبی تحت کشش یا لمس قرار می‌گیرند و ممکن است پس از عمل بی‌حسی، گزگز یا ضعف موقت ایجاد شود.
- در اغلب موارد این علائم طی چند هفته بهبود پیدا می‌کنند.
- اگر آسیب شدید باشد (که نادر است)، ممکن است بهبود طولانی‌مدت‌تر نیاز داشته باشد.
2. نشت مایع مغزی–نخاعی (CSF Leak)
گاهی در طی برداشتن استخوان یا بافت، پرده پوشاننده نخاع دچار پارگی می‌شود.
- معمولاً با چند روز استراحت تخت و در صورت نیاز ترمیم جراحی برطرف می‌شود.
- این وضعیت در جراحی‌های تکراری ستون فقرات شایع‌تر است.
3. عفونت زخم یا دیسکیت
عفونت سطحی یا عمقی ممکن است پس از جراحی ایجاد شود.
- تب، قرمزی محل جراحی یا درد شدید می‌تواند از علائم هشدار باشد.
- درمان اغلب با آنتی‌بیوتیک صورت می‌گیرد.
طبق Johns Hopkins Medicine:
عفونت پس از جراحی ستون فقرات معمولاً با درمان به‌موقع بدون آسیب دائمی کنترل می‌شود.
پیشنهادی: بهترین آمپول برای گرفتگی عضلات
4. باقی ماندن درد یا برگشت درد
بعضی بیماران ممکن است پس از عمل همچنان درد داشته باشند یا درد بعد از چند ماه بازگردد. دلایل عبارت‌اند از:
- التهاب بافت‌ها
- چسبندگی‌های پس از جراحی
- درگیری‌های دیگر ستون فقرات (مثل دیسک)
این مورد جزو عوارض شایع اما معمولاً قابل‌کنترل است.
5. ناپایداری مهره‌ها و نیاز به فیوژن در آینده
برداشتن بیش‌ازحد استخوان محافظ ممکن است در برخی بیماران باعث ناپایداری مهره‌ها شود.
- در این شرایط، گاهی جراحی دوم برای تثبیت مهره‌ها لازم می‌شود.
- این مسئله در بیماران با سن بالا یا پوکی استخوان بیشتر دیده می‌شود.
6. سندرم درد پس از جراحی ستون فقرات
در درصد کوچکی از بیماران، درد مزمن پس از جراحی باقی می‌ماند.
- این وضعیت به معنی «ناموفق بودن جراحی» نیست؛ بلکه معمولاً نتیجه التهاب طولانی‌مدت یا آسیب عصبی قبلی است.
- فیزیوتراپی، دارودرمانی و تزریقات تخصصی در مدیریت آن مؤثرند.
7. لخته خون (DVT) و آمبولی
به‌ویژه در افراد مسن یا کم‌تحرک.
- جوراب واریس، حرکت زودهنگام و داروهای ضدانعقاد از آن جلوگیری می‌کند.
8. عوارض بیهوشی
در افراد دارای مشکلات ریوی، قلبی یا سن بالا بیشتر دیده می‌شود. تیم بیهوشی پیش از عمل ریسک را ارزیابی می‌کند.
خطرات نادر اما جدی در عمل تنگی کانال نخاعی
برخی عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی بسیار نادر اما جدی هستند، مانند آسیب نخاع، فلج، خونریزی اپیدورال و جوش نخوردن مهره‌ها. احتمال بروز این عوارض کم است، اما شناخت آنها برای تصمیم‌گیری آگاهانه ضروری است.
- آسیب نخاع یا فلج:
معمولاً در جراحی‌های گردن یا تنگی‌های شدید دیده می‌شود و احتمال آن بسیار کم است. استفاده از مانیتورینگ عصبی داخل اتاق عمل این ریسک را کاهش می‌دهد. - خونریزی اپیدورال:
تجمع خون در فضای اطراف نخاع که می‌تواند موجب فشار بر اعصاب شود. این وضعیت اغلب چند ساعت پس از جراحی بروز می‌کند و معمولاً نیاز به تخلیه سریع دارد. - عدم جوش خوردن مهره‌ها (Non-union) در جراحی فیوژن:
در جراحی‌هایی که مهره‌ها با پیچ و پلاک تثبیت می‌شوند، ممکن است استخوان‌ها به‌طور کامل جوش نخورند. عواملی مانند سیگار و دیابت این خطر را افزایش می‌دهند. - چسبندگی بافتی شدید (Scar Tissue):
ایجاد بافت اسکار بیش‌ازحد می‌تواند موجب درد یا محدودیت حرکتی طولانی‌مدت شود، اما درصد بروز آن پایین است.
دوره نقاهت عمل تنگی کانال نخاعی؛ چه زمانی نگران شویم؟
دوره نقاهت عمل تنگی کانال نخاعی معمولاً بین ۴ تا ۱۲ هفته طول میکشد و طی آن درد و خشکی مختصر طبیعی است. اما بروز تب، بی‌حسی پیشرونده، بی‌اختیاری ادرار یا درد شدید می‌تواند نشانه عارضه باشد و نیاز به ارزیابی فوری پزشکی دارد.
دوره نقاهت معمولاً چقدر طول میکشد؟
بازه بهبودی به سن، شدت تنگی و نوع جراحی بستگی دارد:
- ۲ تا ۴ هفته: کاهش تدریجی درد و بازگشت به فعالیت‌های سبک.
- ۴ تا ۸ هفته: بهبود قابل‌توجه عملکرد، شروع فیزیوتراپی.
- ۸ تا ۱۲ هفته: بازگشت به فعالیت‌های روزمره و معمول.
بیمارانی که فیوژن انجام داده‌اند معمولاً به زمان بیشتری برای ترمیم استخوان نیاز دارند.
علائمی که در دوره نقاهت طبیعی محسوب می‌شوند
- درد یا تیرکشیدن خفیف پا
- خشکی کمر یا احساس کشش
- خستگی زودهنگام
- بی‌حسی یا گزگز خفیف (به دلیل ترمیم اعصاب)
علائمی که خطرناک هستند و نیاز به مراجعه فوری دارند
در صورت مشاهده هر یک از نشانه‌های زیر باید فوراً با جراح تماس گرفته شود:
- تب، لرز یا ترشح از محل جراحی (احتمال عفونت)
- درد شدید و روبه‌افزون
- بی‌حسی یا ضعف پیشرونده پاها
- بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع
- تورم یا درد ساق پا (احتمال لخته خون)
طبق Cleveland Clinic:
از دست دادن کنترل ادرار یا ضعف سریع‌پیشرونده پس از جراحی، یک علامت هشدار جدی است و نیاز به ارزیابی فوری دارد.
عمل تنگی کانال نخاع چند ساعت طول میکشد؟
مدت زمان عمل تنگی کانال نخاعی معمولاً بین ۱ تا ۳ ساعت است. این زمان بسته به شدت تنگی، تعداد مهره‌های درگیر و اینکه آیا فیوژن (تثبیت مهره‌ها) نیز انجام می‌شود یا خیر، می‌تواند کوتاه‌تر یا طولانی‌تر شود.
مدت زمان تقریبی انواع جراحی
مدت زمان جراحی تحت تأثیر تکنیک مورد استفاده است:
- لامینکتومی یک سطح: حدود ۶۰ تا ۹۰ دقیقه
- لامینکتومی چند سطح: حدود ۹۰ تا ۱۵۰ دقیقه
- لامینوپلاستی گردن: حدود ۲ تا ۳ ساعت
- فیوژن (تثبیت مهره‌ها): بین ۲.۵ تا ۴ ساعت بسته به تعداد مهره‌ها
در بیماران سالمند یا افرادی که چسبندگی‌های بافتی دارند، زمان عمل ممکن است کمی طولانی‌تر شود.
چه عواملی می‌توانند زمان جراحی را افزایش دهند؟
- تنگی چندسطحی یا شدید
- سابقه جراحی قبلی
- وجود لغزش مهره‌ها (اسپوندیلولیستزیس)
- پوکی استخوان
- پیچیدگی‌های حین عمل مانند خونریزی
چگونه احتمال بروز خطرات عمل تنگی کانال نخاعی را کاهش دهیم؟
با آماده‌سازی صحیح قبل از عمل، انتخاب جراح باتجربه، رعایت دقیق مراقبت‌های پس از جراحی و ادامه فیزیوتراپی، می‌توان احتمال بروز بیشتر عوارض عمل تنگی کانال نخاعی را به‌طور چشمگیری کاهش داد.
اقدامات مهم قبل از عمل
این موارد به‌طور مستقیم ریسک جراحی را پایین می‌آورند:
- کنترل دیابت و فشارخون: قند و فشارخون نامنظم خطر عفونت و تأخیر در ترمیم را افزایش می‌دهد.
- ترک سیگار حداقل ۴ هفته قبل از عمل: سیگار جریان خون بافت را کاهش می‌دهد و طبق مطالعات، مهم‌ترین عامل “عدم جوش خوردن مهره‌ها” پس از فیوژن است.
- کاهش وزن در افراد چاق: فشار روی مهره‌ها و زمان جراحی را کم می‌کند.
- بررسی داروها: رقیق‌کننده‌های خون، استروئیدها و داروهای ضدالتهابی باید طبق دستور پزشک تنظیم شوند.
- انجام آزمایشات و MRI به‌روز: برای طراحی دقیق نقشه جراحی ضروری است.
مراقبت‌های بعد از عمل برای جلوگیری از عوارض
رعایت این نکات در هفته‌های اول بسیار مهم است:
- حفظ تمیزی و خشکی محل جراحی
- اجتناب از نشستن طولانی‌مدت
- پیاده‌روی کوتاه از روزهای ابتدایی برای جلوگیری از لخته خون
- استفاده منظم از داروهای تجویز‌شده
- گزارش فوری تب، بی‌حسی شدید یا ترشح زخم
اهمیت فیزیوتراپی و آب‌درمانی
فیزیوتراپی نقش اساسی در جلوگیری از عوارض دیررس دارد:
- تقویت عضلات پشتیبان ستون فقرات
- بهبود انعطاف‌پذیری
- کاهش چسبندگی بافتی
- جلوگیری از بازگشت درد
آب درمانی نیز با کاهش فشار بر مهره‌ها به بهبود سریع‌تر کمک می‌کند.
طبق توصیه Cleveland Clinic:
فیزیوتراپی ساختارمند پس از جراحی یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت بلندمدت و پیشگیری از دردهای مزمن است.
برای آشنایی بیشتر با مزایای فیزیوتراپی تنگی کانال نخاعی این مقاله را مطالعه کنید.
نقش سبک زندگی و تغذیه در کاهش خطرات
- مصرف غذاهای مفید برای تنگی کانال نخاع مانند پروتئین‌ها برای بهبود ترمیم بافت‌ها
- دریافت ویتامین D و کلسیم برای سلامت استخوان‌ها
- خواب کافی و فعالیت منظم (بهترین نحوه خوابیدن تنگی کانال نخاعی)
- پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین حداقل تا ۶ هفته
- استفاده از کمربندهای طبی تحت نظر پزشک (ایا کمربند طبی برای تنگی کانال نخاعی خوب است؟)
بعد از جراحی تنگی کانال نخاعی، کمربندهای طبی می‌توانند با کاهش فشار روی مهره‌ها و محدودکردن حرکات دردناک، به ترمیم سریع‌تر کمک کنند و در چند هفته اول معمولاً توسط پزشکان توصیه می‌شوند.
در این میان کمربند طبی پلاتینر به‌دلیل طراحی ارگونومیک و فناوری UIC (گرمایش عمقی و پالس‌های ملایم) عملکردی فراتر از یک کمربند معمولی ارائه می‌دهد. در نظرات درباره کمربند پلاتینر اغلب به کاهش درد، بهبود حرکت و کاهش اسپاسم عضلانی اشاره شده است.
برای اطلاع از قیمت پلاتینر و بررسی نحوه خرید کمربند پلاتینر از طریق نمایندگی‌های معتبر مثل مدی‌بازار اقدام کنید.
چه زمانی عمل تنگی کانال نخاعی توصیه نمی‌شود؟
جراحی تنگی نخاع در شرایطی که علائم بیمار خفیف هستند و با فعالیت‌های روزمره تداخل جدی ایجاد نمی‌کنند معمولاً توصیه نمی‌شود. بسیاری از این بیماران با روش‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، آب‌درمانی، داروهای ضدالتهاب یا تزریق اپیدورال بهبود قابل‌قبولی پیدا می‌کنند و لزومی برای مداخله جراحی وجود ندارد. همچنین اگر بیمار در هفته‌های اولیه درمان محافظه‌کارانه پاسخ مناسبی نشان دهد، ادامه همین روند بهترین گزینه درمانی خواهد بود.
در کنار شدت علائم، وضعیت کلی سلامت بیمار نیز نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. وجود بیماری‌هایی مثل:
- دیابت کنترل‌نشده
- مشکلات جدی قلبی
- پوکی استخوان شدید
- اختلالات انعقادی یا هر نوع عفونت فعال
ریسک جراحی را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد و در چنین شرایطی، پزشکان معمولاً انجام جراحی را تا زمان کنترل بیماری به تعویق می‌اندازند. طبق راهنمای North American Spine Society:
جراحی زمانی مناسب است که درمان محافظه‌کارانه طی ۶ تا ۱۲ هفته پاسخ کافی ندهد یا علائم عصبی در حال تشدید باشد.
در نتیجه، جراحی تنها برای بیمارانی انتخاب می‌شود که علائم شدید، پیشرونده یا ناتوان‌کننده دارند و سایر روش‌ها نتوانسته‌اند کمک مؤثری به بهبود آنها بکنند.
مطالعه بیشتر: درمان خانگی تنگی کانال نخاعی کمر
بهترین جایگزین‌های جراحی تنگی کانال نخاعی
جایگزین‌های جراحی تنگی کانال نخاعی شامل فیزیوتراپی تخصصی، آب‌درمانی، تزریق اپیدورال، داروهای ضدالتهاب و اصلاح سبک زندگی هستند. این روش‌ها برای بسیاری از بیماران می‌توانند درد را کاهش داده و نیاز به عمل را به تعویق بیندازند یا برطرف کنند.
۱) فیزیوتراپی تخصصی ستون فقرات
تقویت عضلات عمقی و اصلاح الگوی حرکتی باعث کاهش فشار روی اعصاب و بهبود توان حرکتی می‌شود.
۲) آب درمانی (Hydrotherapy)
آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی، باعث کم شدن فشار روی مهره‌ها و کاهش درد هنگام حرکت می‌شود. این روش مناسب برای افراد مسن یا دارای اضافه‌وز است.
۳) تزریق اپیدورال یا بلاک عصبی
با کاهش التهاب اطراف ریشه‌های عصبی، درد را برای چند هفته تا چند ماه کنترل می‌کند و امکان ادامه فیزیوتراپی را فراهم می‌سازد. (بهترین آمپول برای تنگی کانال نخاعی)
۴) داروهای ضدالتهاب و درمان‌های دارویی
بهترین دارو برای تنگی کانال نخاعی شامل NSAIDs، داروهای شل‌کننده و داروهای مخصوص درد عصبی می‌شود. این داروها به کاهش التهاب و کنترل علائم خفیف تا متوسط کمک می‌کنند.
۵) اصلاح سبک زندگی و تغییر عادات روزمره
کاهش وزن، افزایش فعالیت بدنی، پرهیز از نشستن طولانی و اصلاح وضعیت بدن فشار روی کانال نخاعی را کمتر کرده و از تشدید علائم جلوگیری می‌کند.
جمع‌بندی
عمل تنگی کانال نخاعی یکی از مهم‌ترین جراحی‌های ستون فقرات است که می‌تواند در بیماران دچار درد شدید، ضعف عصبی یا اختلال راه‌رفتن، کیفیت زندگی را به‌طور قابل توجهی بهبود دهد. با این حال، مانند هر مداخله جراحی دیگری، این روش نیز بدون خطر نیست و آگاهی از عوارض احتمالی، دوره نقاهت و شرایطی که در آن جراحی توصیه نمی‌شود، نقش اساسی در تصمیم‌گیری آگاهانه بیمار دارد.
آنچه از شواهد علمی و تجربه بالینی برمی‌آید این است که بخش زیادی از خطرات با انتخاب جراح باتجربه، رعایت مراقبت‌های قبل و بعد از عمل، فیزیوتراپی مناسب و اصلاح سبک زندگی قابل‌پیشگیری است. همچنین در مواردی که علائم خفیف هستند یا بیمار به درمان‌های غیرجراحی پاسخ می‌دهد، ادامه درمان محافظه‌کارانه منطقی‌تر و کم‌خطرتر از جراحی است.
در نهایت، بهترین تصمیم زمانی اتخاذ می‌شود که بیمار تصویر شفافی از مزایا، محدودیت‌ها، خطرات و گزینه‌های جایگزین داشته باشد و همراه با پزشک خود بر اساس شدت علائم، یافته‌های تصویربرداری و شرایط پزشکی فردی، مناسب‌ترین مسیر درمانی را انتخاب کند. آگاهی دقیق و نگاه واقع‌بینانه، کلید رسیدن به نتیجه‌ای ایمن‌تر و موفق‌تر در درمان تنگی کانال نخاعی است.
سؤالات متداول
1. اگر تنگی کانال نخاعی در MRI شدید باشد اما علائم من کم باشد، آیا جراحی لازم است؟
خیر. شدت تنگی در MRI به‌تنهایی معیار جراحی نیست. جراحی فقط زمانی لازم است که علائم عصبی مانند ضعف، بی‌حسی پیشرونده یا اختلال راه‌رفتن وجود داشته باشد؛ حتی اگر MRI تنگی شدید را نشان دهد.
2. اگر عصب من قبل از جراحی آسیب دیده باشد، آیا بعد از عمل کاملاً بهبود پیدا می‌کند؟
نه همیشه. جراحی فقط فشار را برمی‌دارد؛ اما بهبود عصب به مدت‌زمان درگیری و شدت آسیب بستگی دارد. اگر عصب دیر فشرده شده باشد، امکان بهبود کامل کمتر است.
3. اگر بعد از جراحی هنوز درد داشته باشم، آیا به‌معنی شکست جراحی است؟
خیر. بسیاری از دردهای بعد از جراحی ناشی از التهاب بافتی، اسپاسم عضلات یا مشکلات دیگر ستون فقرات است و به‌معنی شکست جراحی نیست. این دردها معمولاً با فیزیوتراپی کنترل می‌شوند.
4. آیا لازم است تمام سطوحی که در MRI تنگی دارند جراحی شوند؟
نه. جراح فقط سطحی را جراحی می‌کند که با علائم بیمار مطابقت دارد. وجود تنگی چندسطحی در MRI به‌تنهایی دلیل جراحی نیست.
5. آیا ممکن است پس از جراحی، مهره‌های بالا و پایین دچار فشار بیشتر شوند؟
بله. پس از جراحی‌هایی مانند فیوژن، ممکن است فشار بیشتری به مهره‌های مجاور وارد شود؛ اما تقویت عضلات مرکز بدن و اصلاح سبک زندگی به‌طور قابل توجهی این خطر را کاهش می‌دهد.